Undir stórasteini

Það var eitt sinn ógnarlítið stelpuhró

Sem fór oft með mér fram að sjó

Hún var klædd í ullarpeysu oná tær

Með freknótt nef og fléttur tvær

Saman tvö í fjörunni við undum okkur vel

Meðan kollan var að kafa eftir kuðungi og skel

Og á kvöldin, þegar sólin sigin var

Sátum við í næði bæði undir Stórasteini

Þar sem hún í leyni

Lagði vanga sinn

Ósköp feimin uppvið vanga minn

Síðan hef ég konur séð í Kaíró

Á Mandalay, í Mexíkó

Líka þær sem Kyrrahafið kafa í

Og eiga heima á Hava-í

Sumar klæddust híalíni þegar þeim var heitt

En aðrar bara klæddust ekki

Yfirleitt- í neitt

Alltaf samt í huga mér og hjarta bjó

Hún sem klædd í ullarpeysu undir Stórasteini

Forðum tíð í leyni

Lagði vanga sinn

Ósköp feimin uppvið vanga minn

Sumar klæddust híalíni þegar þeim var heitt

En aðrar bara klæddust ekki

Yfirleitt- í neitt

Alltaf samt í huga mér og hjarta bjó

Hún sem klædd í ullarpeysu undir Stórasteini

Forðum tíð í leyni

Lagði vanga sinn

Ósköp feimin uppvið vanga minn