Gios Tis Lilith

Μάνα

Τι θα φάμε σήμερα;

Είχα δύσκολη μέρα

Μα όλα ήρεμα

Έγραψα τόσα πράγματα, δε 'νιωσαν τίποτα

Μα σκέφτηκα πως κάτι θα τους μείνει από σήμερα

Μάνα, τι θα φάμε αύριο;

Αν έγραφα για σένα, δεν θα έφτανε το τετράδιο

Θα με 'λεγαν συναισθηματικό και ίσως χαζό

Αλλά θα σ' έκανα περήφανη από αύριο

Μάνα, τι 'ναι όλο αυτό που μ' έφερες;

Δεν υπάρχουνε θεοί μονάχα δαίμονες

Απέχουνε τόσο πολύ από αυτά που μ' έμαθες

Αλλά μπορείς να πεις πως πέτυχες

Μάνα, γιατί κλαις σιωπηλά;

Μήπως είχες κάνα θέμα στη δουλειά;

Ξέρω, είναι δύσκολα και χρωστάμε πολλά

Μα μου 'μαθες τη φράση

"Όλα θα πάνε καλά"

Μου έσπασε τη μύτη το φαγητό που κεντάς

Έλα, κάτσε και 'σύ δίπλα μου να φας

Δε θέλω να 'μαι με τους καλεσμένους της βραδιάς

Κλείνω τα δέκα σήμερα και το χρωστάω σ' εσάς

Σε εσάς

Και όταν ρωτάω, δεν μιλάς

Ξέρω, είναι απ' τις ερωτήσεις που δεν απαντάς

Γυρνάς αλλού το βλέμμα σου, δακρυσμένη κοιτάς

Μα είσαι όμορφη για μένα

Και όταν δεν χαμογελάς

Είπε η δασκάλα σε όλους να κάνουμε μια περίληψη

Για ό,τι μας απασχολεί, κάνε καλή κίνηση

Ανέβηκα και είπα για σένα τόσα πολλά

Αλλά δεν είδα σε κανένα πρόσωπο συγκίνηση

Έγραψα τόσα πράγματα, δε 'νιωσαν τίποτα

Μάλλον έπρεπε να τα 'χω πει καλύτερα

Έπρεπε να 'χω σκεφτεί μια ώρα αρχύτερα

Πώς δεν ήσουν μόνο εσύ που μου 'μαθες τα βήματα

Κι όλο κοιτώ τον ουρανό

Μια μέρα θα τον φτάσω

Τη μέρα που θα βγάλω δύο φτερά και θα πετάξω

Μέρα που θα σε δω

Μέρα που θα χαμογελάσω

Μια μέρα θα τα πούμε

Κι όλο κοιτώ τον ουρανό

Μια μέρα θα τον φτάσω

Τη μέρα που θα βγάλω δύο φτερά και θα πετάξω

Μέρα που θα σε δω

Μέρα που θα χαμογελάσω

Μια μέρα θα τα πούμε

Σ' έχασα μικρός από τα μάτια μου

Δεν ξέρω αν θα το μάθεις

Μου 'λέγαν ότι πήγες για δουλειές και ότι θα 'ρθεις

Περνάγανε οι μέρες

Μα δεν ήξερα πού πας

Εύκολα με ξεγελάγαν

Ήμουνα πιτσιρικάς

Και κάπως έτσι

Δεν ρώταγα, έμενε μόνο στη σκέψη

Ήταν αρκετό να τους βγάλω απ' τη δύσκολη θέση

Κάθε βράδυ ερχόσουνα και ξάπλωνες στη μέση

Εγώ, εσύ και ένα άγχος που μέσα μου είχε δέσει

Ενώ όλοι φοράγανε μαύρα, με έντυναν με λευκά

Γιατί ήμουν η ελπίδα που έδινε χαρά

Ποιος να αντισταθεί σε αυτή την παιδική αγκαλιά

Που κοιτάει με αθώα μάτια κάθε φορά

Αυτό το κομμάτι το 'χα γράψει το '99

Σε μια κόλλα Α4, ήταν σαν ζωγραφιά

Δεν μπορούσες να καταλάβεις, με την πρώτη ματιά

Ήτανε σα μουτζούρα, για μένα ζωγραφιά

Όλα θα πάνε καλά

Όλα θα πάνε καλά

Και κάθε μέρα όλα διαφορετικά

Και κάθε νύχτα όλα διαφορετικά

Πεθαίνουμε εκατό και δεν ζούμε καμιά φορά

Δεν χάθηκες ποτέ από τα μάτια μου

Αυτό το ξέρεις

Ποτέ από τη σκέψη μου

Αυτό σίγουρα το ξέρεις

Ποτέ απ' την ανάσα μου, είσαι ο μόνος που το ξέρεις

Να με κοιτάς, να λες πως μεγάλωσε ο λεβέντης

Από σήμερα γιος της Λίλιθ

Από σήμερα, πατέρας μου ουρανός

Για πάντα γιος της Λίλιθ

Πατέρας μου ουρανός

Κι όλο κοιτώ τον ουρανό

Μια μέρα θα τον φτάσω

Τη μέρα που θα βγάλω δύο φτερά και θα πετάξω

Μέρα που θα σε δω

Μέρα που θα χαμογελάσω

Μια μέρα θα τα πούμε

Κι όλο κοιτώ τον ουρανό

Μια μέρα θα τον φτάσω

Τη μέρα που θα βγάλω δύο φτερά και θα πετάξω

Μέρα που θα σε δω

Μέρα που θα χαμογελάσω

Μια μέρα θα τα πούμε