Ćma Barowa

Ten ponury bar

W zimie grzał, artystów kusił

W płynie spokój lał

Z dymem żal, a z lodem gorycz kruszył

Klientela wściekła, Wielki Post

Każdy łajdak wstęp ma na swój koszt

Kiedy szkło tu pęka, pali most

A na dzisiaj tylko jeden plan

Byle nie osiągnąć tutaj dna

Tu dna

Za czyste sumienie dziś do dna, do dna, do dna

Za światło i za cienie też do dna, do dna, do dna

By było jak dawniej znów choć raz, aż do dna, do dna

I za tych, co już na dnie są też do dna, aż do dna, do dna

Ten ponury bar

W lecie stał, duszny, bez złudzeń

Późno, stygł już skwar

Pusty kadr, a stołki ciągle cudze

Ktoś szorował ladę, cicho klnąc

Inny szarpnął kable, wysiadł prąd

Gdy butelka pękła, spłonął most

I na dzisiaj tylko jeden plan

Byle nie osiągnąć tutaj dna

Tu dna

Za czyste sumienie dziś do dna, do dna, do dna

Za światło i za cienie też do dna, do dna, do dna

By było jak dawniej znów choć raz, aż do dna, do dna

I za tych, co już na dnie są, też do dna, aż do dna, do dna

Czy wychylisz się by spojrzeć raz

Co na dnie masz?

Czy wychylisz się by spojrzeć raz

Co na dnie masz?

Co na dnie masz?

Co na dnie masz?